Abstract: | Na jarenlange diplomatieke strijd over Zuid-Afrika's aanwezigheid in Namibië werden op 22 december 1988 in New York overeenkomsten ondertekend die enerzijds voorzagen in Zuidafrikaanse terugtrekking uit Namibië en onafhankelijkheid van het gebied overeenkomstig Veiligheidsraadresolutie 435 en anderzijds bepaalden dat Cuba binnen zeven maanden Zuid-Angola zou moeten verlaten. Een aantal factoren hebben bij deze doorbraak een belangrijke rol gespeeld: de Amerikaanse bemiddeling en de door onderminister Crocker geïntroduceerde conceptie van 'linkage', waarin de Zuidafrikaanse aftocht uit Zuid-Angola en Namibië gekoppeld werd aan het vertrek van de Cubaanse militairen uit Angola; de militaire escalatie in het najaar van 1987; en het 'nieuwe denken' in Moskou. Het overgangsproces wordt echter gekenmerkt door wederzijds wantrouwen. Vast staat al wel dat de SWAPO, ondanks de zeer aanzienlijke voordelen die Pretoria's onderhandelaars in de loop derjaren in de wacht hebben gesleept, de grote winnaar zal zijn van de verkiezingen die medio november plaats zullen vinden. De eigenlijke vraag is slechts of de beweging twee derde van de stemmen - nodig ter aanvaarding van de nieuwe grondwet - zal behalen. Noten, samenv. in het Engels (p. 642). |